زندگی با چاشنی قهوه (نوشته خودم)

چه تلخ است!...زمانی که موسیقی شادی در فضا بخش شود و تو با بغض به ملودی و تکست آهنگ گوش دهی...

با خواننده همراهی کنی در حالی که چشمانت تر است...

و گریه کنی هنگامی که  موزیک بار دیگر از نو آغاز شود،

و خاطرات تو مانند فیلم از جلوی چشمانت میگذرد و تکرار میشود...

موزیک تکرار شود...یکبار...دوبار...سه بار...و خاطرات نیز تکرار شوند...یکبار...دوبار...سه بار

تا زمانی که چشمه اشکت خشک و دل تنگت آرام شود.این گونه است زندگی با چاشنی قهوه...از نوع اسپرسو...تلخه تلخ

این متن بی منظور بوده...فکر نکنید جو عشق و عاشقی گرفتم ابداً